Ζέστα ρε του έρμου... ναι ρε του έρμου, καίει... τι καίει για... όλ'ι μέρα καίει, κι τα ξύλα θα σώνουνταν... τα κόκαλα καίει απ' αυτνούς που πήγαν στντ' κόλασ' ι... α, του έρμου, γιαυτό δε σταματάει... θα πα ν' απλώσου τσ' σουληνις να πουτίσου, θα ξιραθούν τα παντζιάρια...
Η Ζωζώ και η Πιπίκα, δυο αδερφάδες που τις χώρισαν όταν ζήτησε τη μια ένας απ' τον πάνω μαχαλά και την πήρε στην αυλή του. Η Ζωζώ έπεσε να πεθάνει. Γύρω γύρω σύρματα, δεν κόταγε να τα πηδήξει, ο κύρης της την τάιζε, την πότιζε, την είχε σαν βασίλισσα, μα έξω απ' το μπαξέ, ποτέ. Έγινε με τον καιρό καλή νοικοκυρά, υπάκουη, δε μπλεκόταν στα πόδια του, τον ακολουθούσε πιστά, στα παντζάρια, στα βαμβάκια, στ' αλώνια μα κάπου κάπου θυμόταν την αδερφή της κι έκλαιγε πικρά.
Ρε του έρμου του σκλί.... όλ'ι μέρα ιδώ... βρήκι τρύπα κι αδιρφή τς κι βγαίν' απ' του σπιτ' ... δεσ' την Θανάσ' να την ξιχάσ' ι.... τι να την κάνου, παρέα μ' είνι του έρμου... άμα θέλ' ι να βγεί όξου, ας πάει.
Το νικάκι κάθισε για πρώτη φορά στην αποκλειστική θέση του συγκυβερνήτη. Άνοιξε την αποθήκη με τα τραγούδια. Τι θ' ακούσουμε μπαμπά; Η Εγνατία οδός υποσχόταν ότι θα μας οδηγήσει απ' ευθείας στον ωκεανό. Λιναρντ Σκιναρντ, μπαμπά, ωραίο είναι αυτό το ροκ, ούτε βαβούρα, ούτε βλακεία, μπαμπά χαμήλωσε!
Του έρμου του σκλί, όλ'ι νύχτα γκαβγκάει... του τάισα, του πο' τσα, τι θέλει του έρμου;
Η κυρα Χρυσή σήκωσε τον τενεκέ με το βασιλικό κι έπιασε το κλειδί. Έριξε μια ματιά τριγύρω, όλα όπως τ' άφησε. Βρήκε την πένσα και ξεκίνησε να κόβει το συρματόπλεγμα.
Για την ιστορία: Η Πιπίκα ήταν το μόνο σκυλί στον κόσμο που έτρωγε τα πάντα εκτός από μήλα,
Η πολλά υποσχόμενη Ζωζώ κατάφερε να μη μας δαγκώσει, όμως γαυγίζει ασταμάτητα την ώρα που της απαγγέλω στίχους αρχαίων ποιητών, ωστόσο εκδήλωσε την επιθυμία να αρχίσει μαθήματα βιολιού ....του έρμου.
