Δε φεύγει μάταια ο καιρός
θέλει μάτια για να δεις τι αφήνει
Εκείνο που ανύποπτα αιωρείται
κι απλώνει ρίζες εναέριες
μες στην υγρή των ρόδων περισυλλογή
των ώμων το μούδιασμα
χείλη που λαχταρούν του ανεμόφτερου το άγγιγμα
Ξεχείλισε ο κρουνός κι αφήνει τις σταγόνες του στο χώμα
στου ύπνου τα βλεφαρίσματα
το πιο χιλιοφίλημα απ' όλα τα χίλια
σταλαγματιά και των μύρων οι γεύσεις
Εναέρια διάλεξα τον τόπο των μικρών εκστάσεων
να μπορείς να διασχίσεις το σώμα
με τη λευκή φωτιά του χιονιού
