Ήχος φρόνιμος

άναψα πρόσωπο ευθείας
μια τσέπη γεμάτη χελιδόνια σ’ επισκέφτηκα
έγινε κάρβουνο το χέρι που έσφιξες
ο φρόνιμος ήχος επέστρεψε στο φλάουτό σου

ντύθηκες ομοιόμορφα νύχτα
με τ’ όνειρο στα σκέλια αποκοιμήθηκες