5 Ιαν 2013

Γιάννης Κυριαζής- Χρονοθύελλα


Τον Γιάννη Κυριαζή τον γνωρίζω ελάχιστα. Για την ακρίβεια δεν τον ξέρω, ποιος είναι, από πού τραβάει η σκούφια του. Συναντηθήκαμε στην Αθήνα κάνα δυο φορές όταν ήρθε να με τιμήσει στις παρουσιάσεις της μουσικής μου. Από τότε πέρασαν λίγα χρόνια και στο ενδιάμεσο, διάσπαρτα επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά και ηλεκτρονικά, πάντα με δική μου πρωτοβουλία γιατί μαθές ο Γιάννης φέρεται ως κοσμοκαλόγερος, αν δεν είσαι ευγενής μπορεί και να τον κακοχαρακτηρίσεις. Αλλά εδώ μιλάμε για τους καρπούς και όχι για το δέντρο.
Όταν έσκισα τον ταχυδρομικό φάκελο, με πολύ περιέργεια κι ενδιαφέρον είναι αλήθεια, και ξεπρόβαλε η “Χρονοθύελλα” του Κυριαζή, σκέφτηκα κάτι που επιβεβαιώνει τις αιτιάσεις μου που ευρίσκονται παραπάνω. Ένα βαρύ βιβλίο σαν μια συγκεντρωτική συλλογή απ' αυτές που οι εκδοτικοί οίκοι περιμένουν τα αναμενόμενα. Κι όμως, επρόκειτο για προσωπική κατάθεση του Κυριαζή, μια έκπληξη μαζί με μια απορία: Τι νόημα θα είχε αυτή η έκδοση που δεν περνάει απ' τα γραφεία αναγνώσεως των οίκων, τι νόημα έχει για κάποιον να συνθέσει ένα ρέκβιεμ για την προσωπική του σχέση με τη γραφή; Η απάντηση του Κυριαζή:

“τουλάχιστον τον εαυτό μου να εποπτεύσω
όταν τα ’γραφα
τις ασθενείς πνοές μου που ενίσχυε
ο άστατος καιρός ν’ ακροαστώ
- κι ας μην είναι από χιόνι λευκές οι σελίδες
έχουν πολλά να σου πουν για τον καιρό -

μα φυλλοκάρδι δε θροΐζει
κι ας ξεφυλλίζω”

Να μη μιλήσω για ποίηση. Τι ξέρω εγώ απ' αυτή την τέχνη των τρελών; Να μιλήσω για το βιβλίο του Κυριαζή που στα σπλάχνα του κουβαλάει το υπέρβαρο φορτίο της νεοελληνικής ποίησης μετουσιωμένο στη σύγχρονη πραγματικότητα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη η ποίησή του πατάει γερά και στα δυο της ποδάρια.
Το δεξί είναι η γνώση, πράγμα που σημαίνει να ξέρεις να αποφεύγεις να γίνεσαι ευάρεστος, ευάκουστος, να ψάχνεις για μελλοντικούς αναγνώστες - υπηκόους. Το αριστερό είναι ο ανιχνευτής της ψυχής της ανάγκης της Ποιητικής του:

“το ποίημα είναι
η μακροσκελής υπογραφή του Κενού”

Να φιλολογήσω τον Κυριαζή. Μα πώς να τα βάλω με έναν φιλόλογο και μάλιστα όπως διαφαίνεται, πολυδιαβασμένο; Λεξιπλάστης, ευρηματολόγος, ευφυολόγος, μόνο για να υποστηρίξει το προσωπικό πικρό του χιούμορ.

Το φεγγάρι - άλλοτε σαν ψιλή
πάνω απ’ τους ανθρώπους
κι άλλοτε σαν δασεία
πάνω απ’ τους Αγίους..”

“Έβγαλε άδεια για την ανέγερσή μου
η άνοιξη
αφού λάδωσε πρώτα την ευφορία
Στάχτη που έσταξες πάνω στα χείλη μου
νεκρό αηδόνι ηδονής...”

“φουλ του πάσου
Τα μπαστούνια τα έβρισκα αμέσως παντού
μα πουθενά δεν είδα σπαθιά -
ήτανε όλα καρφωμένα στην πλάτη μου”

Κι ο έρωτας, αυτός που πάντα νικάει τους ποιητές κατά κράτος:

“Να ’ρθεις
όπως σ’ εκείνο το πανηγύρι του καλοκαιριού
όπου τρίβονταν οι λεβέντες
στις πέτρινες καρδιές των κοριτσιών
κι άναβε το γλέντι

...Δεν ήρθες
κι οι αρκούδες κάθε νύχτα
θα κατεβαίνουνε στο μνήμα
για να ξεχάσουνε την πείνα τους
γλείφοντας το μέλι
των παραμυθιών”.

Συναντήστε το Γιάννη Κυριαζή  ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: