25 Αυγ 2012

Βάτραχος στο ντιβάνι


Κοιτώ το δεξί μου χέρι. Και το αριστερό, στη θέση του. Δεν έμαθα ποτέ μ' αυτό να πιάνω το μολύβι που αχρείαστο είναι πια έτσι κι αλλιώς. Μα και με το δεξί δεν τα καταφέρνω. Πάει καιρός που δεν συνεργάζονται έστω κι από σύμπτωση. Όπως απόψε που το ένα έτοιμο και το άλλο καθαρίζει τα νύχια του, αμήχανο. Μα ποια στερεοφωνία θα τα εξαναγκάσει; Οι μέρες περνούν με το στενό κορσέ της επικαιρότητας να τις πνίγει, έτσι ασήμαντες που ξημεροβραδιάζουν εν αναμονή σημαντικών εξελίξεων που θα επαναφέρουν το φως, εκείνο το τρεμάμενο που αναβοσβήνει ανάλογα με την επιμονή την χαλκογέννητης φρουράς της αγοράς, φως, είπα κι αναστέναξαν μαζί μου τα σκυμμένα κεφάλια και τα λυγισμένα γόνατα.

Έτσι κι αλλιώς δε συνεργάστηκαν ποτέ. Το ένα έγραφε και το άλλο κοιτούσε. Το ένα αντάλλασσε με προθυμία χειραψίες και το άλλο παράμερα έσφιγγε τη γροθιά του. Το ένα έπαιζε τις εξαίσιες μελωδίες που συγκινούσαν τους ενοίκους των θεωρείων και το άλλο κρατούσε με σθένος τον αρμονικό ρυθμό για να σωθεί η παράσταση.

Ακόμα και τώρα που έτσι κι αλλιώς εξαναγκάζονται να συνεργαστούν ελέω πληκτρολογίου, συναγωνίζονται την πολυφωνία των βατράχων.

Φέτος το ρέμα έφερε έναν σωρό απ' αυτούς τους κατεργάρηδες που ούτε να κοιμηθείς μπορείς μα ούτε και να γράψεις. Διακρίνω το κάντους φίρμους από έναν ψυχωμένο και δυναμικό τενόρο που δίνει το πρόσταγμα για την έναρξη της συναυλίας και ακολουθεί το χορικό μιας επιτόπιας σύνθεσης χωρίς φόρμα, χωρίς χρονικό ορίζοντα, χωρίς κοινό εκτός από εμένα που λαθραία βούτηξα ως στα γόνατα στο ρέμα.

Η μουσική είναι το τεκμήριο της συνείδησης της ροής του χρόνου. Σ' αυτήν την παραδοχή υπακούουν οι πιστοί και φρόνιμοι ακροατές που είτε απολαμβάνουν την εξέλιξη ενός έργου, είτε κοιτούν με τρόπο το ρολόι τους, ένα εντυπωσιακό φινάλε θα τους καθηλώσει και θα τους καθοδηγήσει με ακρίβεια στην καθιερωμένη διαδρομή της αποδοχής του που εν τω μεταξύ έχει καλύψει τις ανάγκες τους για μια συναισθηματική αποκάλυψη.

Τα βατράχια δεν συγκινούνται από κάτι τέτοια. Ένας εξεγερμένος μηχανοκίνητος καβαλάρης και ο διπλανός συζυγικός καυγάς δεν φαίνεται να επηρεάζουν τον οίστρο τους. Ίσως να δέχονται με ευγένεια τη συμμετοχή των νέων ήχων, μα ακόμα και τούτη η τυχαιότητα δεν αρκεί, ώστε τα χέρια μου να συνεργαστούν και να την περιγράψουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: