Είμ' ένας άγνωστος
κι αυτό με προστατεύει
δεν έχω ανάγκη να ποζάρω
για ν' αρέσω, να λέω
λόγια τάχα βαθυστόχαστα
να κυνηγώ λαχανιασμένος την επικαιρότητα
Δε χρειάζεται να έχω διαρκώς
γνώμη για όλα
Μου φτάνει
να καταδύομαι πότε πότε στο βυθό
της σιωπής και ν' ανασύρω
κάποιο βότσαλο θαμπό
που για ώρες έπειτα να το τρίβω
με το χνούδι της ψυχής μου
για να φανούν τα χρώματά του
Και με κρυφό καμάρι τ' αποθέτω
στο ράφι μου, μαζί με τ' άλλα
τα παλιότερα
Γιώργης Μανουσάκης
