Λάμπω απόψε μακρινή πυρκαγιά
Το όχι του νερού στα γόνατα εκλιπαρώντας
η αθανασία
Πλησιάζει πατώντας στις μύτες το πεπρωμένο του κεριού
απλώνω και δε φτάνω το φιλέλαιο λυχνάρι
του πριν ακολουθώντας το βάδισμα
Δε θα μεθύσω απόψε σεληνόφως
ούτε θ΄ αστρολογήσω αόρατους στίχους
Να η Ελάνη
πυροβόλο πεύκο
πνίγει τα κουκουνάρια στη θάλασσα
καταφτάνω αρμαθιές πεταλίδες κι αγριόψαρα
λεγεωνάριος της μνήμης και των μικρών θανάτων
πραματευτής
