χαμόγελο παπαρούνας ΙΙΙ

Σου γράφω τώρα που ο καιρός κόπασε
Μπορώ πλέον να βουλιάζω τα πόδια στο χιόνι ανενόχλητα
Ένας χιονάνθρωπος αλαλάζων
Χωρίς καρότο στη μύτη
Ούτε κασκέτο
Και κάρβουνο στα μάτια
Μια αλεξικέραυνη παπαρούνα
Ενα θραύσμα χειροβομβίδας
Στις πρώτες ειδήσεις
Κεφάλι αγριόχοιρου τυλιγμένο στις
Πρωινές εφημερίδες
Ροδίτης και ασύρτης με τσαλακωμένους
Στίχους
Δοξάζουν τον σκουπιδοτενεκέ
Το μειωμένο υπόλοιπο μετρά και ξαναμετρά η κυρία Όλγα και
Στις παλάμες η γραμμή της ζωής της
Διαδρομή ελάχιστη με φαρδιές πλάκες πεζοδρομίου
Ν' ατενίζει στο προαύλιο κάτι σαν ουρανό
Κι ύστερα πίσω στο σύρμα με τα μπρονζέ
Νομίσματα
Προσέχοντας να μην καταπιεί το κουτάλι
Με το δάχτυλο στη σκανδάλη
Σημαδεύοντας
Τον πρώτο στίχο που θα περάσει απαρατήρητος