Ζούμε μια έκλυτη ζωή, έκλυτη όχι ως προς την απόλαυση που είναι έτσι κι αλλιώς δραστικά μειωμένη από τη γενικευμένη κρίση. Ζούμε μαζί μα δεν ακούμε ο ένας τον άλλον, δε διαβάζουμε ο ένας τον άλλον, δε μυρίζουμε ο ένας τον άλλον, δεν τον βλέπουμε καν.
Φοβόμαστε να κοιτάξουμε ο ένας στην ψυχή του άλλου, όπως φοβόμαστε να κοιτάξουμε στην ίδια τη δική μας.
Δεν μας ξέρουμε, είναι γεγονός.
Πέρα από την επίκληση των καθημερινών δυσκολιών που επιφέρει η ούτως ή άλλως δύσπεπτη πραγματικότητα, άλλος λόγος δε βρίσκεται που να δυσκολεύει τη συγγένειά μας, παρά το ορμητικό ρεύμα της επικαιρότητας που μας συμπαρασύρει στο άγνωστο.
Φοβόμαστε να κοιτάξουμε ο ένας στην ψυχή του άλλου, όπως φοβόμαστε να κοιτάξουμε στην ίδια τη δική μας.
Δεν μας ξέρουμε, είναι γεγονός.
Πέρα από την επίκληση των καθημερινών δυσκολιών που επιφέρει η ούτως ή άλλως δύσπεπτη πραγματικότητα, άλλος λόγος δε βρίσκεται που να δυσκολεύει τη συγγένειά μας, παρά το ορμητικό ρεύμα της επικαιρότητας που μας συμπαρασύρει στο άγνωστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου